شخصا بر این باورم که چارچوب قانون بندی دنیای انیمیشن های قرن 21 فضایی را ایجاد کرده که استودیوهایی مانند دیزنی، پیکسار و دریم‌ورکس شاهکارهایی در حد و اندازه های یک کلاس درس تحویل بینندگان بدهند. کلاس هایی از روانشناسی مانند (Inside Out)، کلاس هایی از روابط خانواده و اخلاق …

هر چند پیکسار در سالهای اخیر همواره ثابت کرده که فرمولِ «فرمولی نبودن» مانترای این استودیو است، اما این اثر آنقدر که از پوسترش فریاد میزد اوریجینال نیست. شاید بتوان گفت مقصر این دلخوری کسی نباشد جز خود پیکسار که با جادوی خاص خودش و با ایجاد استندرد پشت استندرد …

زمانیکه چند شب پیش آخرین آتش های «تیغه های آشوب» را بر سر دشمنان خدایِ جنگ فرو میریختم، وجودم سرشار از رضایتی بود که از خرید پی‌اس‌فور بخاطر این بازی و Red Dead داشتم. این بازی مصداق بارز یک گیم کامل و از نظر من (با تمام احترامی که به …

یک زندگی ایده آل، یک دروغ ایده آل است.

روزی روزگاری در هالیوود یا بقول منتقد گاردین نامه عاشقانه تارانتینو به هالیوودِ دهه 60 مسیر پر پیچ و خمی را برای ارائه عصر (بقول خیلی ها) طلایی سینمای آن دوران طی میکند و ظاهرا قرار بوده بیشتر از اطلاعات، حس تحویل بیننده بدهد.

تونی بعنوان مغز داستان و کاپیتان بعنوان قلب آن، در این مسیر کم کم یاد میگیرند که تغییری را بپذیرند که خشت اول آنرا کوین فایگی از ده سال پیش با شروع اولین فیلم مارول نهاده بود.

این روزها زمانیکه بحث فیلمسازی اورجینال در هالیوود پیش میآید، همه میدانیم که اسمی بزرگتر از کریستوفر نولان وجود ندارد.

عروس مرده (Corpse Bride) کلاس درس همذات پنداری اصیل

در هالیوودی که همه چیز در گرو ثانیه هاست، تعالی یک اثر هنری به آسانی میتواند با تغییرات فنی بوجود آمده بخاطر خرابکاری های یک سوء استفاده گر قربانی شود.

بلوغ فکری و تکنولوژیکی پیکسار حین تماشای این نسخه از داستان اسباب بازی از همیشه بیشتر به چشم میخورد.