تارنمای پندار جامعه، فرهنگ، سیاست و هرچه به فکر وامیدارد و اصلاح می‌کند
شما یک فرزند باهوش دارید و می خواهید او موفق شود. باید به او بگویید چقدر باهوش است، درست است؟
این چیزی است که 85 درصد از والدین در پاسخ به سروی دویک (کارول دویک، روان‌شناس امریکایی) گفتند. تحقیقات او روی دانش آموزان صنف پنجم چیز دیگری را نشان می دهد.
برچسب ها (مثلا بچه هوشیار)، حتی اگر مثبت باشند، می توانند زیان آور باشند. آنها ممکن است یک ذهنیت ثابت و همه چیزهایی را که با آن همراه است، از اضطراب عملکرد گرفته تا تمایل به تسلیم شدن سریع، القا کنند. کلمات با مفهوم خوب می توانند انگیزه و لذت یادگیری کودکان را کاهش دهند و عملکرد آنها را تضعیف کنند. در حالی که مطالعه دویک بر ستایش هوش متمرکز بود، او می‌گوید که نتایج او برای همه استعدادها و توانایی‌ها صدق می کند.
در اینجا پیشنهادات دویک از کتاب او به نام ذهنیت آورده شده است:
- به آنچه به فرزندان خود می گویید گوش دهید. متوجه باشید که گفته‌های شما برای آنها چه ذهنیت می‌دهد.
- به جای تمجید از هوش یا استعداد کودکان، روی پروسه‌کاری که بکار میبرند، تمرکز کنید.
مثلا:
«آن وظیفه‌خانگی بسیار طولانی و مشکل بود. من واقعاً شیوه که تمرکز کردی و آن را به پایان رساندی تحسین می کنم.»
«آن عکس خیلی رنگ های قشنگی دارد. در مورد آنها به من بگو.»
«تو خیلی روی آن مقاله زحمت کشیدی. این واقعاً باعث می‌شود به شیوه‌ای جدید درباره شکسپیر فکر کنم.»
- وقتی فرزندتان کار ناخوشایندی انجام می‌دهد، انتقادتان بهتر است سازنده باشد. انتقاد به شیوه‌ای که به کودک کمک کند بفهمد چگونه مشکل را برطرف کند، نه اینکه به او برچسب بزنید و یا رخصتش کنید.
- به اهدافی که برای فرزندان خود در نظر می گیرید توجه کنید. هدف داشتن استعداد ذاتی نیست، بلکه گسترش مهارت ها و دانش است.
با این حال نگران ستایش فرزندانتان به خاطر خوبی های ذاتی شان نباشید. دویک می گوید، برای کودکان مهم است که یاد بگیرند که اساساً خوب هستند و والدینشان آنها را بدون قید و شرط دوست دارند. مشکل زمانی به وجود می‌آید که والدین کودکان را به گونه‌ای تحسین کنند که باعث شود فرزندان‌شان احساس کنند که تنها وقتی خوب و دوست‌داشتنی هستند که رفتارهای خاصی داشته باشند که والدین را خشنود می‌کند.»
