تارنمای پندار جامعه، فرهنگ، سیاست و هرچه به فکر وامیدارد و اصلاح میکند
شخصا بر این باورم که چارچوب قانون بندی دنیای انیمیشن های قرن 21 فضایی را ایجاد کرده که استودیوهایی مانند دیزنی، پیکسار و دریم‌ورکس شاهکارهایی در حد و اندازه های یک کلاس درس تحویل بینندگان بدهند. کلاس هایی از روانشناسی مانند (Inside Out)، کلاس هایی از روابط خانواده و اخلاق مانند (SpiritedAway)، کلاس هایی از هدف شناسی و تکامل مانند (Toy Story) و کلاس هایی از خودشناسی و روابط دوستی مانند رالف اینترنت را خراب میکند. کودکان امروز خوش شانس اند که انیمیشن هایی را میتوانند به نظاره بنشینند که به لطف این مسائل بعلاوه سرعت روز افزون تکنولوژی یکی پشت دیگری تاریخ سازی میکنند.
رالف 2 هم یکی از این کارتون هاست. انیمیشنی که عمیقترین و پیچیده ترین مسائل روانشناسی را برای کودک پنج ساله ریز ریز میکند و بزرگسالانی که با این کودکان به تماشا مینشینند را مبهوت داستانگویی خیره کننده و الهام بخش خود مینمایند. با وجودیکه بیننده ممکن است حس کند برعکس فیلم قبلی، این داستان درباره خواسته های ونلوپی، پرنسس دوستداشتنی و متفاوت ما است، که البته هست؛ اما باز هم نمیشود زیباترین و مجذوب کننده ترین مولفه فیلم را ظرافت های بی نظیر این رابطه عمیق بین ونلوپی و رالف ندانست. در این داستان ونلوپی و رالف فداکاری را میآموزند و خود را بهتر میشناسند و رشد میکنند. سازندگان داستان را تر و تمیز جمع میکنند و خالیگاه های اَکت 2 را با رفرنس های مناسب انیمیشن های دیگر خود پر میکنند.
یکی از بزرگترین مسائلی که امروزه اینترنت و فضای مجازی اکثر جوانان را هدف قرار میدهد مساله ناامنی های احساسی (Emotional Insecurities) افراد است که با واکنش های اشخاص آنلاین و قضاوت شدن های شخصیت یک فرد تحریک میشوند. صحنه ای که رالف کامنت ها را میخواند دقیقا این موضوع را بوضوح نشان مان میدهد که یکی از صحنه های مورد علاقه خودم بود. این صحنه البته بعنوان یکی از پشتوانه های داستان برای هدف اصلی اش یا همان ناامنی درونی رالف در رابطه با دوستی اش با ونلوپی استفاده میشود.
این انیمیشن که از خود استودیو دیزنی (و نه از زیرمجموعه مشهور آن یعنی پیکسار) است، حواشی، مزایا و عوارض زندگی آنلاین را ریشه ریشه میکند و در بلاک های خالی داستان طنزهایی بجا و رفرنس های نوستالژیک میاندازد تا پیامی بسیار مهم را در قالب یک اثر سرگرم کننده و در هیاهوی دنیای مجازی ارائه دهد. این فیلم نه بخاطر اضافه شدن دنیای پر زرق و برق اینترنت که بخاطر خلاقیت دلنشین سازندگان در خلق صحنه های احساسی و خوب سرهم کردن قطعات مختلف فیلمنامه در زمره بهترین ها قرار میگیرد. موفقیت حساب شده نوش جانت دیزنی.
