تارنمای پندار جامعه، فرهنگ، سیاست و هرچه به فکر وامیدارد و اصلاح می‌کند
گپِ اول: روابط عاطفي بايد سازنده باشند. در عين ورود به يك رابطه بايد از خود بپرسيم كه اين رابطه ارزشِ عشق و وقت و انرژيِ ما را دارد يا خير ؟ اگر مدتي از برپاييِ يك رابطه گذشته بايد از خود بپرسيم كه در طول اين مدت به دنبال چه بوده ايم و اكنون چه چيزي در چانته داريم ؟ اگر يك رابطه از نوع امروزي اش اندكي هم مفهوم حقيقي عشق را يدك بكشد دستاوردِ كلاني است اما در يك رابطه عشق مهم ترين عنصر است درست ولي تنها عنصر آن نيست. احترام، اعتماد، حمايت، پذيرفتن اشتباهات و درك اين كه لازم نيست هميشه حق به جانبِ ما باشد در هر رابطه اي اساسي هستند.
گپِ دوم: خواست هاي ما مهم هستند و دل مان مي خواهد به آنها برسيم. هيچ رابطه اي در جهان آن قدر ارزشمند نيست كه ما بخاطر حفظش آرامش روان مان را مخدوش كنيم و از خواست هاي مان چشم بپوشيم. نفس روابط بايد بر همكاريِ متقابل استوار باشد، نه گفتگو هاي آلاينده و سّمي. مهم اين است كه پيوند ما مبدل به نوعي رابطه اي گوسفند و چوپان نشود. از عقل و دل خود مان پيروي كنيم و نه از خواهشات بي جاي شخصي ديگر.
گپِ سوم و آخر: فكر مي كنم بسيار پر حرفي كردم. حرف هايي كه من مي زنم برداشت هاي شخصيِ خودم از جهان و محيط اطرافم است و اين معني را نمي دهد كه همهء شان معتبر و درست هستند. آدم ها از هم تفاوت دارند و نمي شود براي همه نسخه يكسان پيچيد. توصيه اي آخر اين كه خودتان را فقط محدود به يك نفر نكنيد اين را مد نظر بگيريد كه دنيا سرشار از انتخاب ها و فرصت هاي رنگارنگ است.خودمان را به خاطر حفظ يك رابطه و يك نفر قرباني نكنيم.
